I'm a Cyborg But That is Ok! / 싸이보그지만 괜 / 2006

I'm a Cyborg But That is Ok! / 싸이보그지만 괜


Bi Rain in ilk filmi.. ilk oyunculuk performansı!



Konusu

Akıl hastası saplantılı genç bir kadının kendisinin robot olduğuna inanmasıyla ilgili..Tamamiyle insan değil de insansı bir robot olduğunu düşünen Young-goon (Lim Su-jeong)un sağlığı yemek yemeği bırakıp kendisini transistörlü bir radyo yerine koyarak elektrik şoklarıyla şarj etmeye karar vermesiyle gittikçe kötüye gider..Akıl durumu kötüleşmeye devam ederken makinalarla konuşmaya başlar..Fakat Il-soon (Bi) de o hastanede kalan hastalardan biridir , anti-sosyal olduğu iddia edildiği için maskelerle dolaşmaktadır Yavaş yavaş aralarında bir ilişki gelişir..Bu sırada hastane ekibi hiç bir şey yemediği için hayatta kalması için tek yolun elektrik şoku terapisi olduğuna karar verir Young-goon un fiziksel durumu alarm vermektedir Geriye dönülmeyen bir yola girildiği için aşka çok az zaman kalmıştır ve Il-soon onun sağlığını geri getirmeye çalışır..


Oyuncular
Su-jeong Lim ... Cha Young-goon
Bi Rain ... Park Il-sun
Hie-jin Choi ... Choi Seul-gi
Byeong-ok Kim ... Judge
Yong-nyeo Lee ... Young-goon un annesi..
Dal-su Oh ... Shin Duk-cheon
Ho-jeong Yu ... Il-sun un annesi..

Filmi izleyebileceğiniz link -->LİNK
Bu da filmin kendi adresi-->LİNK




ENGLISH
The film takes place mostly in a mental institution filled with an anarchic menagerie of patients. Young-goon, a young woman working in a factory constructing radios and who believes herself to be a cyborg, is institutionalised after cutting her wrist and connecting it with a power cord to a wall outlet in an attempt to "recharge" herself, an act that is interpreted as a suicide attempt. Her delusion is characterised by refusing to eat, (she instead licks batteries and attempts to administer electric shocks to herself,) conversing almost solely with machines and electrical appliances and obsessively listening to her transistor radio at night for instruction on how to become a better cyborg. Her apathetic mother is interviewed by the institute's head doctor, to determine the roots of Young-goon's psychosis; despite claiming ignorances of her daughter's delusion (it is later learnt she knew but was too busy to make her seek help), she reveals that Young-goon's mentally-ill grandmother had previously been institutionalised for delusions of being a mouse, a trauma that sparks Young-goon's own lapses from reality. As a result, she fantasizes frequently of finding her grandmother and seeking revenge on the "men in white" who took her away.

Il-sun, a young male patient hospitalized for anti-social behaviour and kleptomania (stemming from schizophrenia), becomes fascinated with Young-goon; he is described as having "no sympathy" for his fellow man, believes he can "steal" other people's souls/attributes, and frequently wears handmade rabbit masks. He fears that he will eventually "shrink into a dot" and is seen compulsively brushing his teeth when nervous or upset. His habit of covertly taking the traits of his fellow inmates makes him the frequent target of scorn, however is shown willingly accepting and returning certain traits to their owners after he has had his fill of them.

When Young-goon convinces Il-sun to take away her "sympathy" in order for her to be able to kill the men in white, she has a hallucination of going on a rampage, slaughtering the doctors and orderlies of the hospital. When she is given shock treatment due to her refusal to eat, she believes that she has been recharged. In reality, her physical condition begins to deteriorate rapidly, and the doctors begin force-feeding her to keep her alive. Il-sun, now wracked with sympathy for Young-goon, hatches an elaborate plan to get Young-goon to eat, convincing her that he can install a food-to-electrical-energy conversion unit (a "rice-megatron", as he calls it) in her back. After eating her first meal at the hospital, and confiding her secrets to the head doctor, Young-goon ponders the meaning of a recurring dream in which her grandmother explains to her the purpose of her existence. Interpreting the lip-read message as that she is in fact a "nuke bomb" that requires a bolt of lightning to detonate, she goes out into a horrendous storm with Il-sun, intending to use her radio's antenna as a lightning rod.

In the middle of the storm, the wind blows away the tent they are using, prompting both of them to scramble about covering the food they had brought with them. Young-goon tries to cover up the opened wine bottle they had brought with them as well, but is unable to find the cork. Hearing her cry out about the wine, Il-sun hastily grabs it from her and covers it with his pinky finger. Unknown to Young-goon, Il-sun had in fact placed the missing cork on top of the makeshift lightning rod they had constructed, thereby ensuring that they will never get hit by lightning. It reveals that Il-sun never intended for Young-goon to die despite seemingly helping to carry out Young-goon's wishes of 'detonating' and bringing about the 'world's end'. His 'helping out' was in fact his way of protecting Young-goon like the way he installed the 'rice megatron' to induce her to eat. The movie ends with the sunrise, both of them still alive and well.

Quote :

Koreli yönetmen Park Chan-Wook'un son filmi(kendisini Oldboy'dan hatırlayabilirsiniz).Yapım mesken olarak kendisine bir akıl hastanesini seçmiş,durum böyle olunca da kahramanlar ağırlıklı olarak aklıyla sorunu olan karakterlerden oluşuyor.Esas kızımız şizofren ve aile fertlerini fare olarak gören büyük-annesi ve yine kafadan çatlak annesiyle yaşarken bir gün büyükannesi tımarhaneye tıkılır ve bu hassas olan kızı çok etkileyerek delirmesine yol açar artık kendisini bir yoketme cyborg'ü sanmaktadır ve hedefi de "beyaz önlüklüler"dir(doktorlar)çalıştığı seri üretim merkezindeki bir radyonun kablosunu kendine bağlamaya çalışırken bileğini keser ve tımarhaneye 1.sınıf gidiş biletini alıverir,buradaki tek dostları florasan lambalar,içecek makinası,bir mouse,bir radyo ve eski bir saattir,ayrıca büyükannesinin takma dişleri de kendinde kalmıştır,ve onları ulaştıramamak azabına azap katmaktadır,tımarhanedeki diğer tipler de ondan aşağı kalmamaktadır,esas oğlanımız ise insanların ruhlarını çalmaktadır,onlara ait özel bir eşyayı çalarak onlar gibi davranmaya başlar ve bu etki eşyayı teslim edene kadar sürer ayrıca küçülüp bir noktaya dönüşüp yok olacağını düşünmektedir,kendini cyborg zanneden kızımızın ise ciddi bir sorunu vardır,devrelerini bozacağını düşündüğü için yemek yememektedir,kızdan hoşlanan oğlan bu probleme bir çare aramaya başlar... Filmin konusu böyle olunca yaratıcı imkanlar da sınıra dayanıyor şüphesiz,özellikle filmin çoğunlukla akıl hastalarının bakış açısıyla anlatılması oldukça absürd ve sürreal sahnelere de imkan tanıyor,bunun dışında oyuncuların sımsıcak performansları kimi zaman üzerken bazen de kahkahalara boğabiliyor,basit öyküsüne rağmen başarılı karakterleri,filmi oldukça derin ve incelikli kılıyor,nefis görüntü çalışması ve yerli yerinde kullanılmış başarılı görsel efektler ise pastanın üzerindeki krema işlevi görüyor.Çok farklı bir romantik komedi gözüyle bakılabilecek film herkese göre değil belki ama değişik ve çılgın bir şeyler arayanlara kesinlikle öneriyorum,yönetmenin filmografisinde nadide bir parça ve son yılların en orjinal senaryosu,boş Holywood filmlerine ilaç niyetine izleyiniz

Park Chan-wook, Lim Soo-jun, Rain

Bi Rain'in ilk filmi.İzlemeyi çok isterim.Harika bir tanıtım olmuş.Çok teşekkürler...

Harika bir paylaşım ellerine sağlık melissacım.İzlemedim henüz ama kızım çok ısrar ediyor birara izleyeceğiz nasip olursa.